I’m struggling with myself the past year. You can even say I suffer because of it. Painfully honest, I know. Sometimes when I drink a cup of coffee in a random place I pay attention to what people do and their conversations.
Last time I was sitting behind an old couple. They didn’t say a word to each other and I started fantasising about why or how that could be. Not long after that my attention was drawn to a line of young people waiting to pay. I started to imagine what their schooldays must look like these days.
After observing different people in the café I gave up. I grew tired of the world. Then I started thinking of what other people must think of me. A odd woman sitting for quite a while alone with a giant cup of coffee. They might see my depression and fantasise about my regular days. Maybe guess that I have insomnia because of the lines under my eyes.
Funny thing, people watching. In the end I don’t really care. I have enough problems and things to consider in my life. As I drink the last sip of my coffee I look at the people around me. ‘Not my problem’ I think to myself.
Nederlands
Ik worstel met mijzelf het afgelopen jaar. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik eronder lijd. Pijnlijk eerlijk, ik weet het. Soms ga ik willekeurig ergens een kop koffie drinken en ga mensen kijken. Ik let op wat ze doen en hun volg conversaties.
Laatst zat ik achter een bejaard stel. Ze zeiden geen woord tegen elkaar en ik begon te fantaseren waarom dat zo zou kunnen zijn. Niet lang daarna ging mijn aandacht uit naar jonge mensen die in de rij stonden om te betalen. Ik vroeg mij af hoe hun schooldagen tegenwoordig eruit zien.
Na verschillende mensen geobserveerd te hebben gaf ik het op. Ik werd moe van de wereld Toen dacht ik wat mensen van mij zouden denken. Een vreemde vrouw, die er al een tijdje zit, met een gigantische kop koffie. Ze zouden kunnen zien dat ik depressief ben en fantaseren over mijn doorgaande dagen. Of zien dat ik slaaploosheid heb afgaande van de donkere kringen om mijn ogen.
Grappig iets dat mensenkijken. Uiteindelijk geef ik er niks op. Ik heb genoeg aan mijzelf en hoe ik mijn leven indeel. Ik drink het laatste slokje van mijn koffie en kijk nog eens rond. ‘Niet mijn probleem’ denk ik bij mezelf.
Larademescomics 